wiesz gdy posuwamy się po parkiecie
czuję mam taki ciężki
życiorys twardy nabrzmiały w trzech
podpunktach chciała mnie
wykorzystać te twoje włochy jak
hetera żarła moją swobodę modliszka twoje
szyjsko moje myśli sny plany mapy żuła
trawiła wydalała a potem chorowała na brzuch
ciągle boli mnie boli mówiła a potem
na twoich udach taka czelność wyobraź
sobie śmierć jakby nie była
mi nic winna
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz